5 improvaardigheden die je kantoorbaan leuker maken

Net als vele andere improvisatoren heb ik gewoon een baan. Een kantoorbaan. Improviseren is voor mij een hobby. Maar wel een die mijn leven heeft veranderd. Daarom probeer ik vaardigheden die ik leer tijdens impro-trainingen ook in mijn werk te gebruiken. En dat gaat verrassend goed. Een paar voorbeelden:

1. Keuzes maken
   Als er iets is wat in het Nederlandse poldermodel mist, dan is het wel het maken van keuzes. De meeste bedrijven hebben een overlegcultuur. Over elke scheet moet minstens vier uur vergaderd worden, er moeten vijf collega’s en drie managers een mening over hebben en zo verzand je eigenlijk altijd in een compromis waarmee je niets bereikt. Durf dus keuzes te maken. En het liefst duidelijke, overtuigende keuzes. Maak een statement, in plaats van dat je een vraag stelt. Het zal in het begin wat weerstand oproepen, maar hoe langer je het doet, hoe fijner je collega’s en manager het vinden, omdat ze weten wat ze aan je hebben. Net als je impro-teamgenoten.
2. Luisteren
   Het lijkt zo eenvoudig, maar het is een van de moeilijkste dingen om te leren. Veel mensen zijn tijdens het luisteren naar anderen vooral bezig met wat ze daarna zelf willen zeggen. Als tip: verwerk in je antwoord iets uit hetgeen je gesprekspartner ervoor heeft gezegd. Zo kom je niet alleen meer geïnteresseerd over, maar het zal het gesprek ook leuker maken. Luisteren kun je ook op meerdere niveau’s doen. Gebruik eens je ogen om te ‘luisteren’ wat iemand met zijn lichaam zegt, en hoe hij zich voelt. Het geeft je zo veel meer informatie dan alleen de woorden.
3. Niet praten, maar doen
   Veel organisaties hebben er een handje van om voor alles een overleg in te schieten. Voor je het weet zijn je hele dinsdag en donderdag geblokt en ren je van bijeenkomst naar BiLa naar meeting. Terwijl je juist verder komt door dingen te doen. Soms is het beter om achteraf sorry te zeggen dan om vooraf goedkeuring te vragen. En in impro is dat eigenlijk net zo: Begin met handelen en je komt veel verder.
4. Leren falen
   Je manager wordt afgerekend op zijn KPI’s. Hij moet er dus voor zorgen dat alle targets gehaald worden. Maar voor de meerderheid van de werknemers is het hebben van de baan vaak nog belangrijker dan de inhoud van de baan. Juist vanwege die spanning wordt er (te) vaak op zeker gespeeld. “Ja maar, zo doen we het al jaren“, “vorig jaar ging het toch ook goed” en “ik doe dit al 15 jaar, ik weet heus wel wat ik doe” lijken een vrijbrief voor conservatisme op de werkvloer. Terwijl juist de meest succesvolle projecten gerealiseerd worden door dingen eens anders aan te pakken. Fouten maken, op je bek gaan en ervan leren, dat lijkt niet meer te mogen nadat je de basisschool hebt verlaten. In een workshop die ik weleens aan collega’s geef wordt het pijnlijk zichtbaar: ze zijn vergeten hoe het is om te mogen spelen en maken zich meer druk om de regels van het spel dan om het plezier van het spelen van het spel. Op fouten word je afgerekend. Dat zie ik liever andersom: Hoe meer fouten je hebt gemaakt, hoe beter. Het betekent dat je nieuwe dingen hebt geprobeerd en daarvan kunt leren. Je bent beter geworden in wat je doet.
5. Vertrouwen
   De belangrijkste: als je continu je manager in al je mails moet cc’en, dan mist er vertrouwen. Als je alle beslissingen eerst moet voorleggen, dan mist er vertrouwen.  Het is iets wat moet groeien, dat zeker, maar als je als manager je medewerker niet vertrouwt, waarom heb je hem dan aangenomen? Juist omdat hij een specialist is in wat hij doet moet je hem het volste vertrouwen geven. Ik had ooit eens een manager die zich nauwelijks met het team bemoeide op inhoud, maar vooral naar hogere managementlagen de buffer was en alles wat we deden verdedigde, ook als hij er zelf niet achter stond. Het is een van de beste managers die ik ooit heb gehad. Hetzelfde geldt voor je impro-team: vertrouw erop dat het goedkomt. Neem je verantwoordelijkheid als het nodig is, maar geef anderen ook de ruimte. Blind ergens in stappen en er zeker van zijn dat je teamgenoten met je meegaan op het avontuur is een van de dingen die ik het mooist vind aan impro.

Zoals je ziet: er zijn genoeg vaardigheden die je zowel op de speelvloer als op kantoor prima kunt gebruiken. Ik ben geen improvisatie-acteur maar improvisator: ik pas het overal in mijn leven toe. Ik ben er een meer ontspannen en flexibeler persoon van geworden en er is weinig wat me nog van de wijs kan brengen. Ik weet dat ik het wel red.