Sinds ik ben begonnen in 2009 met improvisatie en in 2010 met trainingen/workshops en cursussen ben gestart, is er veel veranderd in de wereld van de improvisatie. Eigenlijk is niet zozeer de wereld van de improvisatie veranderd, maar de wereld om ons heen.

‘Het ligt niet aan jou, het ligt aan mij’. Dat is wat ik had kunnen zeggen tegen impro, vlak voordat ik onze break inlaste. Het is namelijk even uit tussen impro en mij. Wat we eerst zo aantrekkelijk aan elkaar vonden, is langzaam vervaagd. En er zijn momenten dat ik haar – impro is in mijn personificatie zeker vrouwelijk – niet eens meer herken, laat staan dat ik begrijp waarom ik zo verliefd op haar werd.

Wees gerust, dit is geen oproep voor deelnemers aan een “nieuw” tv-programma dat een reisje naar Ibiza en BN-erschap oplevert. Er is hier al veel geschreven over techniekverbetering, verdieping van lessen en over wat impro kan betekenen op het persoonlijke en zakelijke vlak. Deze overdenking gaat over het welzijn van een theatersportgroep en zijn leden. Kort terugblikken op bijna anderhalf jaar coronaperikelen maakt duidelijk wat gemist werd en wat nodig is voor groepsherstel.

Nu een pandemie het moeilijk en zelfs onmogelijk maakt om fysiek bij elkaar komen om te improviseren, hebben veel mensen en groepen zich toegelegd op spelen via Zoom of andere video-platformen. Een interesse variatie daarop is spelen en trainen via Mibo, een conference-tool die cartooneske 3D-omgevingen maakt waarin de spelers vrij kunnen bewegen. Expreszo Theatersport in Hoorn deed experimenteerde daarmee en in deze blog lees je wat het leuk maakt en welke games zich hiervoor lenen.