Een tijdje geleden werd ik door de ferocious Laura Doorneweerd gevraagd om met de Ferocious Four af te reizen naar het buitenland voor maar liefst twee shows. Deze twee buitenlandse optredens zorgden voor mijn eerste stap in de internationale improwereld. Een leerzame ervaring waar voor mij drie dingen uitsprongen.
Lesgeven aan kinderen: drukke wezentjes
Och, wat was het vroeg. Met de make-up van de voorstelling nog korrelig op mijn gezicht zittend, krabbelde ik zondagochtend uit bed. Zaterdagavond een voorstelling tegen Aangenaam Verrast spelen en dan zondag zonder dat extra uurtje slaap (schijt zomertijd) snel naar Amsterdam Zuidoost. Want daar stond me een les te wachten. Om te geven. Aan kinderen. Je weet wel, van die drukke wezens zonder ook maar enige structuur, laat staan een duidelijke wie-wat-waar. Waarom dacht ik ook alweer dat dit een goed idee was?
Lesgeven: een geheel nieuwe ervaring
‘Pardon, weet u waar de groep van Victor les heeft?’
‘Eh, Victor, dat is die kale uit Haarlem toch? Nee, ik heb ‘m nog niet gezien vandaag moet ik zeggen. Trouwens, volgens mij kon die vanavond niet, we zouden een vervanger krijgen. Loop maar even met mij mee, ik zit ook in zijn groep. Train je vanavond een keertje mee?’
‘Nou, eigenlijk ben ik die vervanger voor vanavond’.
‘Oh op die manier.’ – inspecteert me vluchtig van top tot teen.
Tien maanden in improland
‘Improland’ was een term die ik vaak hoorde in mijn eerste maanden bij Placebo. Het leek me wat overdreven, een ‘land’. Want hoeveel mensen konden dat nou zijn, die het net als ik leuk vinden om scènes ter plekke te bedenken? Daar bleek ik me een beetje in te vergissen…