“Theatersport?” Ik trok mijn neus op en slaakte een zucht. Het was de zomer van 2008 en ik had de balie van de CREA zomercursussen in Amsterdam aan de telefoon. Ik had me opgegeven voor een Stanislavski-week, want ik nam toneel serieus dus had ik me opgegeven voor Serieus Toneel. Het liep anders.
Op de eerste dag van de cursus moest ik door omstandigheden afzeggen. “Ben ik nu mijn geld kwijt?” Ja dus, tenzij ik een andere zomercursus wilde doen. Dat wilde ik wel. Maar er was alleen nog plek in –kokreflex- Theatersport. Dat simpele spelletjes spelen. Lollig doen. Lamaatje na-apen.
“Nou, vooruit dan maar”, verzuchtte ik.
Het universum wreef grijnzend in haar handen. Want natuurlijk bleek dit de cursus waar ik pas écht uitgedaagd werd, waar alles in mij opgeschud werd en waar ik continu verkeerde in frustratie én in kwispelstand.
Van mijn eerste impro-cursus vergeet ik nooit meer hoe ik grandioos de lage-status-battle verloor, hoe ik voor het eerst heb gerapt met de Beasty Rap en hoe ik 17 keer “Iets anders” moest horen voor ik leeg was en ‘zo maar wat zei’.
En jij, wat vergeet jij nooit meer van je eerste keer impro?
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=T1tp8wWScto]
Voor mijn eerste theatersport les had ik nog nooit de Lama’s gezien, en stiekem ook geen idee wat ik moest verwachten. Wat me is bijgebleven van die eerste les is hoe ontzettend enthousiast ik was. Zomaar een willekeurige groep blije, maffe mensen die op een maandagavond uit het niets de meest grappige scenes neer weten te zetten. En dat je dan als newbie zomaar… mee kan doen! Wauw. Geen moment spijt van gehad.
Credits voor die eerste les en nog vele daarna naar Koen Bastiaansen 🙂
Mijn eerste keer improtraining weet ik niet meer.
Wel staat in mijn dagboek dat ik destijds bijhield het volgende over mijn eerste optreden:”Ik heb gisteren opgetreden. Dat was
dat was…..fantastisch? Gruwelijk?het ergste wat ik ooit heb meegemaakt? Het meest bevrijdende wat ik ooit heb meegemaakt? Ik brand van nieuwsgierigheid richard!
Mijn eerste keer improtraining weet ik niet meer.
Wel staat in mijn dagboek het volgende over mijn eerste optreden:”Ik heb gisteren opgetreden. Dat was kei gaaf. Mensen moesten allemaal om mij lachen. Ik voelde me een ster!”
Ik speel al jaren amateurtoneel op behoorlijk niveau. Altijd met professionele regisseur s.
Een van die regisseurs nodigde ons uit voor een impro avond met haar club in Amsterdam.
Sindsdien heb ik het virus te pakken en laat het mij niet met los. Ik heb een cursus gevolgd bij Veerle Brand van Allure, een workshop bij Andries Tunru van Flunknarf en we hopen binnenkort in onze regio zelf een groep te starten na nog wat lessen genomen te hebben.
Ik wil zo vaak mogelijk wedstrijden gaan bezoeken en als ik moet kiezen ( ik doe veel aan toneel theater film tv) zou ik alles laten vallen om verder met impro te gaan !
Al het geleerde van genoemde disciplines kan ik in impro kwijt !
Wat mij nog bij staat is dat ik heel erg veel met mezelf bezig was.
Ik weet nog dat we een van de eerste keren moesten zingen wat we hadden gegeten…dit vond ik zo eng, dat ik zover mogelijk naar de muur ging, knoop in mijn maag. En met een piepstemmetje “pizza” zong.
Wat ik nog weet, is dat het me verraste, dat als ik gewoon ontspannen was en niet teveel mijn best deed, het juist ontzettend leuk, mooi, grappig of ontroerend werd…
Wat ik van mijn eerste wedstrijd weet, is dat ik dat gevoel ineens een beetje kwijt was…
Als verrassing heb ik mijn man een workshop theatersport cadeau gedaan en ik ging eigenlijk mee voor de gezelligheid. Hij had al een keer eerder een workshop gedaan, ik kende eigenlijk alleen maar de Lama’s. We vonden de workshop allebei heel erg leuk en toen hebben we ons opgegeven bij TVA. Het duurde eigenlijk veel te lang voordat we aan de beurt waren… Driekwart jaar!
Ik zag Rikus als het talent van ons beiden, en had zelf nog wel mijn twijfels over mijn kunnen. Maar ik vond het fantastisch. Als leerkracht basisschool heb ik altijd genoten van de musicals van groep 8 en gemist, dat dit er allemaal in ‘mijn tijd’ nog niet was.
Inmiddels zitten Rikus en ik zo’n anderhalf jaar op theatersport en het is gewoon puur genieten. Jochem is onze leraar en hij is inspirerend en positief. Het is echt een avondje uit geworden.
De eerste keer kan ik me niet zo heel goed herinneren, ja, een namenspel en ‘ monster en prinses’, maar het is meer de sfeer die me is bijgebleven. Het gevoel van: ik wil meer!
Bonne zei: “Je moet donderdagavond langskomen bij deze studentenvereniging, er is een theatersport inspringshow, en dat is leuk.”
Wat bleek? Het was leuk.
Het format was een avond waarbij iedereen in het publiek zat en keek naar het podium waar één presentator verschillende games introduceerde en vervolgens vroeg wie er uit het publiek (mee) wilde spelen.
Meedoen was toegankelijk en laagdrempelig, zonder druk. Veel publiek vond alleen kijken ook prima. Nerveuze mensen dronken wat biertjes voordat ze een poging waagden.
Zodoende, allemaal Bonne’s schuld.
Alles is altijd Bonne’s schuld…