De hele maand december staat Improblog in het teken van leerzame, inspirerende of gewoon treffende citaten die van toepassing zijn op improvisatie. Dit keer een klassiek citaat van Ansje, de eerste theatersport-juf van Mark Dekker.
In het kerstverhaal zagen de drie wijzen uit het oosten een fonkelende ster aan de horizon. Zo wisten ze welke kant ze op moesten om kinneke Jezus te begroeten. Op soortgelijke wijze kun je als improspeler zien welke kant de scène op gaat: als je je medespelers laat stralen.
Het is een spreuk van mijn allereerste theatersportjuf Ansje. Een spreuk die ook in zekere zin aansluit bij de blog van Erik. Het gaat namelijk uit de volgende mindset: als iedereen op de vloer elkaar laat schitteren, staat een ieder in zijn of haar kracht én in dienst van elkaar. Met als uitgangspunt dat je zo met elkaar bouwt aan de beste scène die je op dat moment kunt spelen.
Kumbaya my lord, mag je dan nooit meer lekker je eigen moment pakken? Nooit meer kaaihard smieren? Nooit meer de shine van Marietje stelen omdat je gewoonweg weet dat ze over 8 seconden je fantastische impuls om zeep gaat helpen? Het gaat er niet om dat er één of andere stelregel wordt opgelegd. Of dat we al filosoferend in 17 Facebookcomments achter de (on)houdbaarheid van deze spreuk komen. Het is een gedachte. Eentje die ik al die jaren prettig vond om in mijn achterhoofd te hebben. Eentje die ik graag deel.
Stralen op de spelvloer. Zo zou Jezus het gewild hebben. Marietje waarschijnlijk ook.
Fijne feestdagen!