Lesgeven: een geheel nieuwe ervaring

‘Pardon, weet u waar de groep van Victor les heeft?’

‘Eh, Victor, dat is die kale uit Haarlem toch? Nee, ik heb ‘m nog niet gezien vandaag moet ik zeggen. Trouwens, volgens mij kon die vanavond niet, we zouden een vervanger krijgen. Loop maar even met mij mee, ik zit ook in zijn groep. Train je vanavond een keertje mee?’

‘Nou, eigenlijk ben ik die vervanger voor vanavond’.

‘Oh op die manier.’ – inspecteert me vluchtig van top tot teen.

Ik kon hem niet eens ongelijk geven. Daar stond ik dan: 20 lentes jong en klaar om mijn eerste les te geven. Dat wil zeggen, zodra ik de groep had gevonden. Victor ging een weekje verdiend op vakantie en had me verzekerd dat ik het echt wel kon. ‘Want’, zo zei hij geruststellend, ‘ze hebben allemaal al zo’n 5 tot 10 jaar ervaring’. Slik. Ik bén amper 10, Vic! Ik weet dat er vele docenten zijn in impro-land en dat lesgeven voor de meeste gesneden koek is, maar voor mij was deze ervaring geheel nieuw.

Fieuw

Eenmaal de juiste groep van TarTrek gevonden en het lokaal aan kant gemaakt, kon ik beginnen. Ik zou deze les gaan besteden aan personages maken en de interactie tussen de verschillende personages interessant houden. De groep was nog wat afwachtend, maar na een rondje gekke stemmetjes hoorde ik de eerste lach door de ruimte gaan. Fieuw, de kop is eraf. Want dat ze zouden lachen, dat was waar ik op hoopte. Na wat rondjes ‘loop door de ruimte en …’, liet ik de spelers bij elkaar aanbellen als personage en daar een scène van maken.

Blij

Stapje voor stapje probeerde ik de oefening op te bouwen. Probeer eens een contrast te zoeken qua lichaamshouding met degene die bij je aanbelt. Probeer snel duidelijk te krijgen wie jullie zijn en waarom we naar deze scène kijken. Probeer door te krijgen waar jullie personages botsen en vergroot dat maar. Soms legde ik de scène stil en vroeg de groep: ‘wat gaat hier mis?’. Wat was ik blij als de spelers het met me eens waren dat de scène niet echt lekker liep en ze met goede oplossingen kwamen die werkten.

Verslavend

Lieve Jochem, lieve Richard, lieve Mark en alle andere trainers: wat heb ik groot respect voor jullie. Ik besefte nooit eerder dat de groep niet aangeeft wanneer een oefening te lang duurt, maar dat de docent dat aan moet voelen. Ik besefte nooit eerder dat de groep heus niet uit zichzelf zegt: ‘wat een goede oefening en wat legde je dat duidelijk uit’. En ik besefte nooit wat voor lekker gevoel het geeft als een moeizame scène na een tip van de docent opeens goed loopt. Dat goede gevoel, een soort docententrots, dat werkt volgens mij verslavend. In november staat er een workshop voor een bedrijf op de planning. Ik ben vast begonnen met een lesplan…