De afgelopen periode – zeg maar sinds we met regelmaat in een hele of halve al dan niet intelligente lock-down zitten – heb ik wel eens gedacht: ik kan ook gewoon stoppen met dat hele improvisatie-gebeuren. Juist in een tijd dat je (noodgedwongen) pas op de plaats moet maken, kun je daarop reflecteren. Dat heb ik dan ook gedaan. Met als slotsom (spoiler alert!) dat ik er nog niet klaar mee ben.
[Lees meer…]Waarom het uit is tussen impro en mij
‘Het ligt niet aan jou, het ligt aan mij’. Dat is wat ik had kunnen zeggen tegen impro, vlak voordat ik onze break inlaste. Het is namelijk even uit tussen impro en mij. Wat we eerst zo aantrekkelijk aan elkaar vonden, is langzaam vervaagd. En er zijn momenten dat ik haar – impro is in mijn personificatie zeker vrouwelijk – niet eens meer herken, laat staan dat ik begrijp waarom ik zo verliefd op haar werd.
[Lees meer…]Embodiment in improvisatie
Waar anderen tijdens de lockdowns een cursus Japans kantkleien deden, verdiepte ik me in een voor mij nieuw vakgebied: ‘embodiment’. Een term die in het Nederlands officieel belichaming betekent, maar concreter gaat over bewust contact maken met je lijf. Dat kan op allerlei manieren: yoga, dans, martial arts, ademwerk en ook meer therapeutische modaliteiten zoals Feldenkrais. Het liet me inzien hoe weinig we als impro-spelers met ons lijf bezig zijn. En hoe we dat kunnen veranderen.
[Lees meer…]Impro na de pandemie: de beste theatersporters van Nederland
Wees gerust, dit is geen oproep voor deelnemers aan een “nieuw” tv-programma dat een reisje naar Ibiza en BN-erschap oplevert. Er is hier al veel geschreven over techniekverbetering, verdieping van lessen en over wat impro kan betekenen op het persoonlijke en zakelijke vlak. Deze overdenking gaat over het welzijn van een theatersportgroep en zijn leden. Kort terugblikken op bijna anderhalf jaar coronaperikelen maakt duidelijk wat gemist werd en wat nodig is voor groepsherstel.
[Lees meer…]Wat drijft de improvisatie acteur?
Wat bezielt die improvisatie spelers toch om zonder voorbereiding en zonder elkaar vaak ‘echt’ te kennen voor een club meestal vreemde mensen te gaan staan om daar alle kans te lopen om te te falen? Is het een schreeuw om aandacht? Is het de mogelijkheid om gedachten en gevoelens te onderzoeken die ‘in het echt’ te spannend zijn? Is het om zich voor een paar uur de baas te voelen? Misschien wel alledrie?
[Lees meer…]