Het was een beetje een mopperige post, een paar weken geleden op een internationale Facebook-groep voor improvisatoren. Iemand stelde dat nieuwe formats vooral een excuus waren om oude wijn in nieuwe zakken te steken: meer van hetzelfde maar dan iets anders gepresenteerd om weer kans te maken op een plek op een festival. Deze stelling zette me wel aan het denken, ik vind ook dat formats en games te veel aandacht krijgen.
[Lees meer…]Belevenissen van een format ontwikkelaar (deel 3)
Vorig jaar schreef ik hier over mijn nieuwe format Promised, dat in première ging tijdens IMPRO Amsterdam. Het was een succes en ik kreeg weer wat meer vertrouwen. Een half jaar later diende zich een nieuw idee aan: Ik wil een impro-voorstelling maken met héél véél figuranten. Echt veel. Ik denk aan zestig.
Theatersport 2.0
Met een dubbelzinnig gevoel keken we aan het eind van het cultureel seizoen 2015-2016 terug op het jaar. Aangenaam Verrast had heerlijke uitwedstrijden gespeeld, de hele club deed in verschillende samenstellingen mee aan het NTT en de sfeer in de groep was opperbest. Toch liep er iets niet: de thuiswedstrijden. Die voelden steeds meer als een ‘moetje’: het lukte allemaal wel, maar het kostte energie, in plaats van dat het energie opleverde. We waren niet trots op onze voorstelling en hadden daardoor ook moeite om het publiek enthousiast te maken om te komen kijken. We zijn daarom met een paar leden met een lekker drankje op een zonnig terrasje gaan zitten om te brainstormen over Theatersport 2.0.