Reacties op: Leve de comfort zone

Door: Arthur

Mon, 12 Oct 2015 09:34:02 +0000

Bij zen trainingen heb je de meester die zijn leerlingen met een stok slaat als ze afdwalen. Houd ze bij de les, steeds aanwezig zijn bij wat er nu is. Is dat niet iets voor Impro Nederland ? Paar gasten aan de zijlijn met een stok. Dan blijven spelers heus wel in hun comfort zone en ook allert;)

]]>

Door: fulco

Sat, 26 Sep 2015 21:33:14 +0000

JA wel eens en …..
Ja je speelt prettig in je comfortzone waar je vertrouwd bent. Ik speel ook liever niet met spelers die ik niet kan plaatsen en me niet veilig mee voel. Je hoeft niet met iedereen te kunnen spelen en je moet je zeker geen geweld aan doen. Hetzelfde werkt het wanneer je je metrum wil versnellen. Wanneer een speler of spreker ineens super snel wil bewegen of spreken valt hij over zichzelf heen (haperen/schudden). Terwijl wanneer hij/zij het langzaam opbouwt diegene vaak versteld staat van de snelheid die hij bereikt. Tot zover heel erg eens. En ik merk dat impro bij mij ook gedijd met uitdaging het stapje out of the box is wel erg essentieel voor een goede performance. Wanneer een groep te comfortabel is met wat ze doen (of vaak ook te veel controle hebben) wordt het ook vaak heeeeel saai om naar te kijken. En als speler raak ik ook ingedut en minder scherp in het moment als ik te lang dezelfde patronen herhaal. Daarnaast is het ook wel eens leuk om na te denken over :”wat voegen we als groep toe aan het bekende bestel”? Dus ja blijf in je comfort zone maar kampeer wel altijd aan de rand.

]]>

Door: Bart Van Loon

Thu, 24 Sep 2015 08:55:40 +0000

“zonder paniek buiten de comfortzone”, dat vind ik een mooie samenvatting van wat hier bediscussieerd wordt. 🙂

]]>

Door: Jules Oomen

Thu, 24 Sep 2015 04:33:16 +0000

Goed verhaal Roemer.
Ik heb nog een kleine aanvulling. Het is belangrijk om buiten je comfort zone te stappen, maar niet te ver. Dan kom je in je stress (angst) zone. Dat is niet leuk om naar te kijken. Dan zie je de paniek en stress van de acteur, boven alles uit en krijg je als publiek kromme tenen. In een training is dat prima om af en toe in je stress zone te zitten. Zo ontwikkel je jezelf.
Als een acteur een snoepreisje maakt buiten zijn comfort zone, dan zie je dat als publiek meestal ook. Je ziet dan geen angst, maar verwondering, verbazing of gedrevenheid bij de acteur. Dat is heel fijn en verrassend om naar te kijken.

]]>

Door: Johan

Wed, 23 Sep 2015 19:10:56 +0000

Mooi opgeschreven. Ik kan niet zoveel zeggen over spelers die constant buiten hun comfort zone opereren. Ikzelf heb een tentje opgezet in de comfort zone. Je kunt vanuit ‘je basiskamp’ de omgeving verkennen en terug rennen als het donker wordt.

]]>

Door: Wilma

Wed, 23 Sep 2015 17:53:06 +0000

Yep!

]]>

Door: Anja Boorsma

Wed, 23 Sep 2015 14:52:04 +0000

De paradox is volgens mij dat je als improvisator uiteindelijk (hopelijk) leert om je op je gemak te voelen buiten je comfort zone. Waardoor het dus meteen niet meer ‘buiten je comfortzone’ valt. Goeie/ervaren/professionele improvisatoren kunnen dit. Zonder paniek buiten de comfort zone. Het woordje professioneel gebruik ik omdat ik vind dat een voorstelling gebaat is bij zelfreflectie (als je weet dat je vals zingt, waarom het dan toch doen?) en bij het beheersen van een aantal basistechnieken (als je goed kan acteren en weet waar je op een podium moet staan voor een mooi toneelbeeld, dan is het al een stuk minder erg als je een keer een scene met een flutverhaaltje speelt).

]]>

Door: Edwin van Koeverden

Wed, 23 Sep 2015 11:51:44 +0000

Interessant! Ik denk ook dat het publiek niet graag kijkt naar spelers die buiten hun eigen comfortzone spelen. Het publiek kijkt denk ik graag naar mensen die comfortabel spelen op een manier (improviserend) die buiten de comfortzone ligt van het publiek. ‘Knap wat ze doen, ik zou dat zelf niet kunnen / durven’.
Wat ik verder zie is dat spelers juist wel vaak spelen binnen hun eigen comfortzone (zelfde typetjes spelen, graag zingen) maar zich wellicht niet helemaal bewust zijn van de kwaliteit van het ingezette spel.
Dit wordt dan door de speler zelf ervaren als comfortabel (in de comfortzone) terwijl het publiek / medespeler daar anders over denkt. Blinde vlek verhaal…
Goede tegelspreuk dus. Met de aanvulling dat een stuk (zelf) reflectie binnen je comfortzone wel op z’n plaats is.

]]>

Door: Arthur

Wed, 23 Sep 2015 10:36:49 +0000

Het probleem is dat er niet op de angst wordt getraind. Mensen hebben de neiging om in hun comfortzone te blijven omdat zo hun hersens nu eenmaal werken. Keith johnstone geeft ook ergens aan dat je Impro voorstelling als open les zou moeten zien. Dan maak je de verwachting bij het publiek minder groot en temper je de angst bij spelers. (Tot vervelends toe heeft hij dan wel de neiging om je steeds aan te sturen aan de zij lijn)

Toch zit er wel iets in. Spelers zijn niet verantwoordelijk voor de scène maar degene aan de zij lijn. De stress om goed te willen doen wordt minder. Spelers die steeds het zelfde doen, worden uit gedaagd iets anders te doen. Bij gorilla theater wordt het nog wel gedaan volgens mij. Helaas wordt dat in Nederland bijna niet gedaan en dan krijg je wat roemer terecht zegt ” angst theater”

]]>

Door: Sytse Wilman

Wed, 23 Sep 2015 09:48:06 +0000

Helemaal mee eens. Ik denk dat het misverstand is dat je als je met improvisatie begint, je voortdurend uit je comfort zone moet stappen. Voor een groep mensen staan is dan al voor veel mensen al oncomfortabel en zonder script spelen al helemaal. Naar mijn mening hoort het verlaten van je comfort zone vooral thuis in de oefenruimte. Op het podium kun je risico nemen en jezelf uitdagen, maar zoals je zegt: vanuit een gevoel van veiligheid en zekerheid.

]]>