ik vind jouw drie W’s inderdaad beter. Die “waar” is de minst interessante originele W, dus niet zo nodig.
En dat de handeling de locatie boeiend maakt is ook een goeie. Alleen als het conflict tussen de personen en de locatie zelf is, is dit misschien niet nodig. Maar dan nog. (maar dan nog)

Die waarom is echt waardevol.

Ja, hallo! Heb ik dan niks aan te merken op je collumn?
Nee, niet echt.

In Theatersport gaat het vaak om de meest bizarre situatie te creëren. Dan is het wie, wat, waar een hele goede benadering. Als je meer scenes wilt spelen en op zoek bent naar de spanning tussen de personages, dan zijn andere dingen belangrijker. Zoals iets van elkaar willen.

Een alternatief WWW’tje, eigenlijk een WWH’tje, is de volgende:

– Wie zijn wij echt van elkaar? (Broer/zus, top en wat voor broer/zus verhouding hebben wij?)
– Wat zeg jij werkelijk? (Niet perse letterlijk, maar tussen de regels door)
– Hoe voel ik me daardoor? (En de reactie komt vanzelf)

Deze 3 zijn gericht op heel goed luisteren en in het moment op (de emotie in) de relatie spelen.

Uiteindelijk bepaalt ieder voor zich welk W’tje Ideetje hem/haar het meest inspireert en niet blokkeert. Zo is ook in de impro theorie er nooit één manier waarop het moet.

Je blog geeft veel reacties en daar kan iedereen weer inspiratie uit halen.
Hopelijk schrijf je snel weer!