Reacties op: Afrekenen met improdogma’s

Door: katrien

Sun, 28 Jun 2015 22:26:15 +0000

Ook in België zitten we vastgeroest in onze impro-speelstijlen. Wat vaak extreem benadrukt wordt is de comedy die uit het verbale komt waardoor scenes vooral absurd worden maar niet echt een verhaal vertellen. We wachten hier ook nog op vernieuwing. Gelukkig zijn er een aantal nieuwe groepjes die streven naar vernieuwing.

]]>

Door: Jurriaan

Sun, 30 Nov 2014 11:01:41 +0000

Ik denk dat bij een goed uitgelichte Impro voorstelling de andere spelers en rechters niet pontificaal in het toneelbeeld zitten. Volgens mij zijn ze aanwezig op het speelvlak omdat ze ingrediënten zijn voor de voorstelling en contact moeten houden met wat er aan de hand is en wat ontwikkelt. Ik heb ook meermaals goede (gerepeteerde) voorstellingen gezien met spelers op het speelvlak die niet deelnamen aan het plot. Volgens mij zit het probleem niet in de aanwezigheid van de spelers maar aan het gebrek aan bewustzijn van de spelers dat ze zichtbaar aanwezig zijn (denk aan de ongeïnteresseerd onderuit gezakte tegenstander), verkeerde belichting (even veel licht op rechters/ spelers aan de kant als op het speelvlak) en verkeerde positionering van spelers aan de kant (eerste rij publiek/ te dicht op het speelvlak).
Volgens mij heeft het een goede werking op de voorstelling dat het publiek de ingrediënten van de voorstelling ziet. Vanuit die ingrediënten ontstaat de voorstelling en de voorstelling is niet gelikt en af als een musical. Dit spannende zoeken vereist een actieve houding van het publiek.

]]>

Door: Kevin

Tue, 25 Nov 2014 15:02:47 +0000

De pontificale aanwezigheid van de niet-spelende-spelers zal misschien nog een overblijfsel zijn van het “Impro als WWF” idee waar ik vluchtig over las in “Impro for Storytellers” (het lag op het dashboard in een auto, ver kon ik niet komen). Dat leek mij de verre voorouder van het huidige vastgeroeste format dat nu veel gehanteerd wordt.

In plaats van stilzittende toeschouwers zouden zij ook bezig moeten zijn actief bij te dragen aan de gehele ervaring. Het spelende teamlid aanmoedigen, tagteamen, feliciteren met high-fives/borsten tegen elkaar aanstoten en “hoo-rah” roepen, etc.

Uiteindelijk zou deze vorm ook weer niet goed geweest zijn, maar het verklaart hun aanwezigheid. De voorstelling draaide niet om een reeks scènes, maar om de totaal ervaring van twee teams die daadwerkelijk (gespeeld of niet) willen winnen.

Rechters? Schmechters. Zelden zie je ze ten diensten staan van de spelers/voorstelling.

]]>