Reacties op: Kan impro tè goed zijn?

Door: Peter Brouwers

Tue, 22 Dec 2015 22:14:48 +0000

Tsja, hier botsen twee belangen. Verwacht ik geweldige ‘improvisatie’ of geweldig ‘talent’? Wat weet ik daar nu van. Dit soort ‘improvisatie’ zet sowieso mijn wereld op z’n kop.

]]>

Door: Bart Van Loon

Tue, 18 Nov 2014 16:13:21 +0000

Hey Richard,

Ik reageer effe op

“Voor het publiek geldt dus dat ze vooral genieten van het improvisatieproces. Ik, als speler, heb een ander doel. Ik wil een mooie voorstelling maken, die ontroert en vermaakt.”

Ik ben er van overtuigd dat er voor elke vorm van werken een publiek bestaat. Als ge een mismatch opmerkt tussen wat uw publiek wilt en wat ge zelf graag doet, blijf dan doen waar ge zelf achter staat. Op langere termijn is het leuker om een ander publiek te hebben dat u wél apprecieert, dan dat ge minder leuke dingen `moet’ doen voor uw bestaande publiek.

Veel succes ermee alleszins!

]]>

Door: Rob Vermeulen

Tue, 18 Nov 2014 10:53:47 +0000

Ik denk dat je het enkel moet zien als compliment. Natuurlijk zit de schoonheid van impro ook in het fouten maken (zoals de meid die het mooi vindt dat haar lover een litteken heeft), maar als improspeler wil het onderste uit de kan halen. Jezelf telkens opnieuw uitvinden, maar steeds een stapje verder.

Toen ik voor het eerst naar theatersport kwam kijken (een goede 8/9 jaar geleden), was dat bij Badmutz. Vermakelijk, maar niet het niveau dat ik later soms voorbij zag komen bij optredens van De Arrogantjes.

Ik zou zeggen.. blijf lekker doorgaan en laat hen die niet geloven dat het geïmproviseerd is, maar een blokje omgaan. Je staat er in eerste instantie voor jezelf (ook al zul je roepen dat je het voor de mensen doet), en daarna pas voor je publiek.

]]>

Door: Roemer Lievaart

Mon, 17 Nov 2014 15:09:01 +0000

Ja, het is fijn om spelers te zien die even van hun a propos zijn, die het gevaar opzoeken. Of echte emoties, kwetsbaarheid. Het publiek houdt van die spanning: er gebeurt nu iets ‘echts’. Anders gaat inderdaad een groot deel van de charme verloren: gescript theater zal meestal beter zijn als geïmproviseerd theater, als het allebei ‘perfect’ wordt uitgevoerd. Impro wordt dan al gauw plat: de verhaaltjes zijn simpel, de moraal zo zoet als suikerspin. We willen als publiek graag een tweede laag, Meeleven met de acteurs en/of de personages. De thrill van het gevaar. Wat gebeurt er nu? Hoe gaat die zich daar uit redden? Is dat een echte traan?

Veel zeer ver gevorderde spelers zouden bijvoorbeeld eens hun kwetsbare kant moeten laten zien op toneel. Het is meestal allemaal techniek, weinig inleving. Kwetsbaarheid op zoeken is ook gevaar opzoeken.

]]>