http://improblog.nl/improblog/kijk-naar-het-publiek/ Blik op improvisatie Thu, 01 Dec 2016 19:16:21 +0000 hourly 1 https://wordpress.org/?v=5.3.4 http://improblog.nl/improblog/kijk-naar-het-publiek/#comment-59 Mon, 05 Jan 2015 11:55:42 +0000 http://improblog.nl/improblog/?p=777#comment-59 Heel scherp verwoord. Een erg mooie manier om tegen je gespeelde scènes aan te kijken! De kunst is wel om je publiek, die vijfde tegenspeler, dan zo goed mogelijk te leren kennen in de korte tijd die je hebt. Want publiek is overal weer anders. Zelfs op je eigen veilige thuisbasis kan het per voorstelling weer zo anders zijn. Ik denk dat je hiervoor tijdens de warming-up al scherp voor moet zijn. Dan merk je of het publiek los is en snelle grappen leuk vindt, of juist wat meer diepgang zoekt.

]]> http://improblog.nl/improblog/kijk-naar-het-publiek/#comment-58 Mon, 05 Jan 2015 09:55:01 +0000 http://improblog.nl/improblog/?p=777#comment-58 En daarom ook Keith Johnstone’s motto: “be obvious”. Geef het publiek wat het wil, al is het nog zo voor de hand liggend. Wel interessant is dat ook daar weer conflicten en meerdere lagen in zijn aan te bregen, omdat je gedurende je spel, zeker bij longform, conflicterende verwachtingen bij het publiek kunt oproepen. In scene 1 zie je hoe het meisje direct geraakt wordt door de mannelijkheid van de piraat, ook al gebeurt er niets tussen die twee. In scene 11 gaat het meisje bijna zoenen met de andere hoofdpersoon, een lieve sul. Grote verwachting van dat moment: ze gaan zoenen. Maar als ze dat op het laatste moment toch niet doet, omdat iets haar tegenhoudt, en ze zegt “ik hou van je, maar niet op die manier”, wordt de oude verwachting uit scene 1 gewaarborgd en dat is nog mooier. (voorbeeld uit een fantastische Australische longform uit Impro Amsterdam 2013)

]]> http://improblog.nl/improblog/kijk-naar-het-publiek/#comment-57 Sun, 04 Jan 2015 14:02:27 +0000 http://improblog.nl/improblog/?p=777#comment-57 De spijker op de kop. Je kan het publiek pleasen en sturen, maar niet dwingen.

]]>